Odwołanie wniesione przez Wykonawcę zostanie rozpoznane, jeżeli nie zawiera braków formalnych oraz zostało właściwie opłacone. Jednak nawet spełnienie powyższych warunków nie chroni przed możliwością odrzucenia odwołania w procesie jego rozpoznawania przez Izbę. KIO jest zobowiązana odrzucić odwołanie, jeżeli w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy prawo zamówień publicznych (art. 189 ust. 2 pkt 1. PZP).
Odwołanie winno zostać rozpoznane w terminie 15 dni od dnia prawidłowego doręczenia Prezesowi Izby.
Zakres działania KIO
Zadaniem Krajowej Izby Odwoławczej jest rozstrzyganie sporów powstałych pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą (ew. Wykonawcami). Spory te winny powstać w toku trwania postępowania o udzielenie zamówienia i powinny zostać wszczęte na skutek wniesienia odwołania przez Wykonawcę. Krajowa Izba Odwoławcza jest uprawniona rozstrzygać tylko te spory, w których jest właściwa w świetle regulacji prawa zamówień publicznych.
„Izba jest organem uprawnionym jedynie do rozstrzygania sporów określonych w przepisach PZP.”(KIO 887/13)
Jeśli zatem pewne czynności zmierzają do zawarcia przez strony umowy, jednak nie są postępowaniem o udzielenie zamówienia publicznego, Krajowa Izba Odwoławcza nie może udzielić ich uczestnikom ochrony prawnej (KIO 1009/11).
Dobrowolne stosowanie przepisów PZP, a uprawnienia Wykonawców
Ciekawym jest postanowienie KIO z 9 stycznia 2013 r. (sygn. akt KIO 2824/12), w którym wskazano, że dobrowolne stosowanie przez Zamawiającego trybu i zasad obowiązujących w zamówieniach publicznych nie powoduje, że Wykonawcom przysługują prawa odwoławcze.
Nawet jeśli Wykonawcy zostaną błędnie poinformowani o możliwości wniesienia odwołania, pozostaje to bez znaczenia dla faktycznej możliwości wniesienia środków ochrony prawnej. W konkretnej sytuacji muszą mieć zastosowanie przepisy prawa zamówień publicznych!
W procesie rozpoznawania odwołania Krajowa Izba Odwoławcza z urzędu zobowiązana jest do zbadania okoliczności i przesłanek uzasadniających jego odrzucenie. Przepisy wskazane w art. 189 ust. 2 PZP mają imperatywny charakter (KIO 833/11).
