W odpowiedzi na pytanie prawne Sądu Okręgowego, 17 listopada 2017 r. Sąd Najwyższy podjął uchwały w sprawach III CZP 56/17 oraz III CZP 58/17. Uchwały SN zawierały dwie tezy. Jedną z nich już opisałem w artykule, który jest dostępny tutaj. Dzisiaj przybliżę drugą tezę Sądu Najwyższego.

Pytanie Sądu Okręgowego

Sąd Okręgowy postanowieniem z 11 maja 2017 r. zapytał czy art. 198f ust. 2 PZP wyłącza możliwość uchylenia zaskarżonego postanowienia przez sąd okręgowy rozpoznający skargę na postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej o odrzuceniu odwołania w razie stwierdzenia, że nie zachodziły przesłanki do odrzucenia.

Stan prawny

Zgodnie z art. 198f ust. 2 PZP sąd oddala skargę wyrokiem, jeżeli jest ona bezzasadna. W przypadku uwzględnienia skargi sąd zmienia zaskarżone orzeczenie i orzeka wyrokiem co do istoty sprawy, a w pozostałych sprawach wydaje postanowienie. Przepisy art. 192-195 PZP stosuje się odpowiednio. Przepisu art. 386 § 4 k.p.c. nie stosuje się.

Jak stanowi art. 386 § 4 k.p.c. poza wypadkami określonymi w art. 386 § 2 i 3 k.p.c. sąd drugiej instancji może uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania tylko w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości.

Stanowisko Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy w Uchwale z 17 listopada 2017 r., zgodnie z art. 198f ust. 2 zdanie czwarte PZP wyłączył możliwość uchylenia przez sąd okręgowy postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej o odrzuceniu odwołania na podst. art. 386 § 4 k.p.c.

Uzasadnienie stanowiska Sądu Najwyższego

Na stronie internetowej Sądu Najwyższego znajduje się informacja odnosząca się do sformułowanej tezy. Wynika z niej, że zasady odwołalności od orzeczeń decyzji Konstytucja nie traktuje w sposób tak kategoryczny, aby zasada ta nie miała doznawać żadnych wyjątków.

„Aby zapewnić sprawność postępowania ustawodawca przewidział jeden, uniwersalny środek zaskarżenia, zbudowany na modelu apelacji, mający z tego tytułu wady, że obejmuje zarówno rozstrzygnięcia o charakterze formalnym i merytorycznym. Skoro ustawodawca dla danego środka zaskarżenia wyłączył orzeczenia kasatoryjne, to oznacza to, że sąd musi rozważyć sprawę zarówno pod względem formalnym jak i materialnym.” (III CZP 56/17)