W wyroku z 30 października 2018 r., Krajowa Izba Odwoławcza odniosła się do podstawowej przyczyny złożenia odwołania, a mianowicie do kwestii zarzutów odwołania.
Zdaniem KIO (sygn. akt KIO 2134/18), o skuteczności zarzutu odwołania nie przesądza jedynie kwalifikacja prawna zaskarżonej czynności Zamawiającego, podana w treści odwołania przez Odwołującego. Zadaniem Izby jest bowiem dokonanie subsumpcji (przyporządkowania) stanu faktycznego określonego w odwołaniu pod normę prawną.
Stan faktyczny
W opisywanym stanie faktycznym, Odwołujący zarzucał, że Zamawiający wyznaczył zbyt krótki termin (6 dni) w wezwaniu do złożenia dokumentów. Wykonawcy mieli przedłożyć potwierdzone za zgodność z oryginałem, kopie aktualnych zaświadczeń o niekaralności oraz oświadczenia o zachowaniu poufności dla osób wskazanych do udziału w wizjach lokalnych. Wraz z wezwaniem do złożenia dokumentów Wykonawcy otrzymali także harmonogram wizji.
Zdaniem Odwołującego, Zamawiający naruszył art. 7 ust. 1 oraz art. 29 ust. 2 PZP, poprzez prowadzenie postępowania z naruszeniem zasad równego tratowania i uczciwej konkurencji oraz proporcjonalności. Potwierdzeniem tych zarzutów miały być m. in.:
1) wyznaczenie zbyt krótkiego terminu na złożenie dokumentów wymaganych do przeprowadzenia wizji lokalnych;
1) niezachowanie terminu powiadomienia o wizji.
Stanowisko KIO
Krajowa Izba Odwoławcza odniosła się do określonego przez Zamawiającego terminu w świetle znanych Wykonawcom wymogów w tym zakresie, postawionych w SIWZ. Jak podkreślono, wymogi te były ogłoszone już na początku września 2018 r. Zatem termin, wynoszący 3 i 1/2 dnia roboczego (5 i 1/2 dnia kalendarzowego) należy uznać, za wystarczający do złożenia wymaganych w SIWZ dokumentów. Zdaniem KIO, uchybienie temu terminowi mogło stanowić podstawę niedopuszczenia Odwołującego do udziału w wizjach lokalnych.
Wbrew twierdzeniom Zamawiającego, Izba stwierdziła, iż o skuteczności zarzutu odwołania nie przesądza jedynie kwalifikacja prawna zaskarżonej czynności, należy bowiem zbadać stan faktyczny i dokonać jego oceny w świetle norm prawnych.
Skoro Odwołujący znał treść SIWZ, która przewidywała wizje i konieczność przedłożenia dokumentów do udziału w nich, to zarzut naruszenia art. 29 ust. 2 PZP (tj. opisanie przedmiotu zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję), winien być podniesiony w odwołaniu od treści SIWZ i wobec wezwania na wizję był już spóźniony.
