Wykonawca, który podlega wykluczeniu (na podst. art. 24 ust. 1 pkt 13 i 14 PZP oraz ust. 16-20 lub ust. 5) może przedstawić dowody, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego rzetelności. W szczególności może udowodnić m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem lub przestępstwem skarbowym.
Jeżeli Zamawiający – uwzględniając wagę i szczególne okoliczności czynu Wykonawcy – uzna za wystarczające dowody przedstawione w ramach samooczyszczenia, Wykonawca taki nie podlega wykluczeniu.
Za bardzo ciekawe uznaję przytoczenie wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 28 lutego 2018 r. (sprawa o sygn. KIO 274/2018).
Samooczyszczenie musi być dobrowolne
W pierwszej kolejności KIO wskazała, że istotą samooczyszczenia jest dobrowolna chęć naprawy szkody przez Wykonawcę.
„Interpretacja art. 24 ust. 8 i 9 PZP prowadzi do wniosku, że to Wykonawca ma wystąpić z inicjatywą samooczyszczenia i przedstawić Zamawiającemu dokumenty dające mu podstawę do odstąpienia od obowiązku wykluczenia tego Wykonawcy.” (KIO 274/2018)
W ocenie Izby, procedura wskazana w art. 24 ust. 8 PZP służy dobrowolnemu naprawieniu szkody – Wykonawca winny wprowadzenia w błąd musi się do tego przyznać, zanim fakt ten uświadomi sobie Zamawiający.
Podsumowanie
Warto zatem zapamiętać, że samooczyszczenie musi być inicjatywą Wykonawcy. Powinno nastąpić przed momentem, kiedy Zamawiający poweźmie wiedzę o wprowadzeniu go w błąd. Warto wskazać za KIO, że przepisy nie przewidują możliwości zaoferowania Wykonawcy „drugiej szansy”.
