Zgodnie z niedawnym wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej (wydanym 14 lutego 2019 r., sygn. akt KIO 156/19), nie można odmówić podpisowi elektronicznemu statusu kwalifikowanego podpisu elektronicznego, ani jego ważności, w sytuacji, gdy taki podpis został złożony w okresie ważności certyfikatu.
Art. 32 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z 23 lipca 2014 r., w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające Dyrektywę 1999/93/WE, wskazuje przesłanki, których spełnienie pozwala przyjąć, że proces walidacji kwalifikowanego podpisu elektronicznego potwierdza jego ważność.
Innymi słowy, art. 32 ust. 1 Rozporządzenia określa wymagania rozstrzygające o uznaniu podpisu elektronicznego za kwalifikowany podpis elektroniczny (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 13 lutego 2019 r., sygn. akt KIO 137/19).
W wyroku w sprawie KIO 137/19, Izba wskazała, że art. 32 ust. 1 Rozporządzenia (podobnie art. 10a ust. 5 PZP) nie wymaga dla ważności i uznania kwalifikowanego statusu podpisu elektronicznego, aby podpis ten musiał spełniać konkretnie wskazane standardy techniczne. Nie wskazuje też żadnych „zabronionych” czy „dopuszczonych” algorytmów kryptograficznych, których zastosowanie (lub brak) uniemożliwia uznanie podpisu za podpis kwalifikowany, a w konsekwencji za ważny podpis.
